Heeft de olifant gevlogen?

Heeft de olifant gevlogen?

Hij/zij is in elk geval van de grond losgekomen, maar omdat het een en ander toch iets anders liep dan verwacht, zijn de drie dagen verkiezingen verlengd met nog eens twee dagen.
De mensen waren tijdens de verkiezingsdagen in een opperbeste stemming. Het wachten is nu op de telling (wat ook nog een hele toestand is) en dan natuurlijk de uitslag.
In Torit en omstreken is alles in elk geval rustig verlopen.
Vanuit Khartoum was er een melding dat een van de stemgerechtigden op de eerste dag zijn stem had uitgebracht op de zittende president. Op maandag heeft hij zich weer bij het stembureau vervoegd om te melden dat hij zich bedacht had en zijn stembiljet graag terug wilde, om dan alsnog een ander keuze te maken. Toen hij te horen kreeg dat dit niet kon heeft hij zichzelf met een mes verwond. Gelukkig heeft de man het overleefd, maar het zegt wel iets over hoe serieus men het hele stemgebeuren ervaart.
Vandaag was er een (onbevestigd) bericht op de nieuwszender Al Jazirah, dat er gedurende de verkiezingsdagen zes kandidaten van een oppositie partij vermoord zouden zijn.
Tijdens de verkiezingsdagen mochten wij, de UNPOL members ons niet op of rond de stembureaus ophouden. Dit om elke partijdigheid te vermijden en ook om te voorkomen dat als het fout zou gaan, men de woede op ons zou richten.
Nou tja……… ik heb toch wat foto’s.

Omdat onze werkzaamheden tijdens deze dagen beperkt waren, sloeg de verveling bij mij wat toe. We hebben onze “kisten” met persoonlijke spullen, waar veel zaken inzitten die het leven hier wat kunnen veraangenamen nog steeds niet. (ik zal verder niet ingaan op de redenen hiervan) Verder is er op het kamp niet veel te beleven.
Blij en opgelucht was ik dus toen wij gisteravond voor een feestje bij de Banbad werden uitgenodigd. De Banbad is het legeronderdeel dat voor onze bescherming op het UN kamp zorgt. Gisteren 14 april vierden zij (Bangladesh) het nieuwe jaar en hiervoor hadden ze een cultureel programma in elkaar gezet, met toneelstukjes, muziek en wat goochel truckjes en godlof wat fatsoenlijks te eten..
Van de Bangladeshi zelf waren alleen de hogere officieren (het is een vrij hiërarchische organisatie) aanwezig en zij hadden de rest van het UN personeel uitgenodigd om het spektakel samen met hen te vieren.
De opvoerinkjes zaten aandoenlijk kneuterig in elkaar. Men stond soms giechelend achter een soort geïmproviseerd gordijn te wachten, totdat het tafeltje het toneel opgedragen kon worden en de goocheltruck, uitgevoerd door de majoor zelf, kon beginnen. Maar we hebben genoten.
Het is ook een heel prettige ervaring om met zoveel verschillende culturen bij elkaar te zitten, het is vredig, het is goed en ik vraag me af waarom dat altijd niet zo kan zijn. (in de wereld bedoel ik)

Ik was blij, dan mijn cleaning lady Santa, vandaag ook weer terug was. Ja inderdaad worden onze containers dagelijks (dat is althans de bedoeling) geveegd en gedweild door dames van de lokale bevolking. Ook doen zij, tegen een kleine betaling eventueel de was. Dit gebeurd met koud water, borstel en aangeleverde zeeppoeder. Daarna komt het keurig gestreken weer terug. Een luxe waar ik zo nu en dan gebruik van maak.
De dames zijn maar al te graag bereid dit te doen, want het is voor hen een extra bron van inkomsten.
Santa is altijd geïnteresseerd in hetgeen er om haar heen gebeurd. Als ik de krant zit te lezen of foto’s op m’n computer aan het bekijken ben, kijkt ze graag mee en stelt allerlei vragen over het leven in Nederland. Het zijn twee zo verschillende werelden.
Vanmiddag was Santa mijn hut aan het vegen, toen het begon te regenen. Daar houden Sudanesen niet van. In die zin ze gaan voor geen prijs in de regen lopen. Ik zei tegen Santa dat ze wel in m’n hut kon wachten tot de regen voorbij was, het was ook al bijna einde werktijd.
Dat vond ze wel een goed idee, nog beter werd het toen ik een kopje thee voor ons ging zetten en dit met een koekje presenteerde. Innig tevreden nestelde ze zich met haar uit haar tas gehaalde borduurwerkje op de grond. Ach elke dag is toch weer anders hier.

Gegroet vrienden,

Ineke