Het missie leven
Door: ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
31 Mei 2010 | Soedan, Khartoem
Vrienden/innen
Inmiddels zijn er drie maanden voorbij en zit ik op de helft van mijn missie.
Het is voor mij een geheel andere ervaring dan mijn vorige missie op Cyprus.
Wat vooral anders is, is het woon en leef gebeuren. Op Cyprus woonde ik in een gewoon huis, voorzien van keuken bad etc. Ook kon ik mij daar na werktijd vrij bewegen. Naar een café of restaurant gaan, reizen om iets van het land te zien, op visite gaan etc.
Hier is het leven beperkt tot het UN kamp, hier speelt alles zich af. Er is geen mogelijkheid om te reizen, behalve dan met de heli naar Juba. Ik zou niet weten wat er 50 km verderop ligt. Want het is niet toegestaan om daar heen te gaan. Voor alles moeten we een security clearance hebben en die worden niet aan ons verstrekt. De militairen (UNMO’S) hier op het kamp gaan wel regelmatig op Long range patrol, naar naburige dorpen. Zij voeren alleen observaties uit.
De reden dat wij hier in dit gebied niet voor worden ingezet, is dat men op dit moment geen noodzaak ziet om de politie uit naburige dorpen te ondersteunen/trainen.
Een LRP zou ook minimaal met twee voertuigen moeten worden uitgevoerd en ons wagenpark is niet zo uitgebreid en verkeerd ook niet in optimale staat. De wegen zijn erg slecht (ze hebben geen drempels, maar kuilen) en er is geen meter asfalt te vinden.
Tja dan rest het ons om het hier op het kamp dan maar huiselijk en gezellig te maken.
Vandaar dat we (ja ik ook) altijd blij zijn met een feestje of een ander verzetje
Ik denk dat ik daarom aan de kippen ben begonnen. Het kippenhok is klaar en sinds vrijdag zijn de kuikens hier. Ze zijn nog erg klein en er liggen een hoop gevaren voor hen op de loer.
De katten die meestal rond mijn container hangen (de hangkatten) laten de kuikens wel met rust, maar katten van het andere gedeelte van het kamp hebben niet zulke goede manieren.
Een aantal dagen geleden konden we nog net een van deze katten ervan overtuigen dat hij het kuiken los moest laten. Het diertje kwam met de schrik en een klein wondje in zijn
kippennek vrij.
Ook vliegen er roofvogels in de buurt van de kippen rond, klaar om ze op een onbewaakt ogenblik te grazen te nemen. Gelukkig hebben de kippen dit wel in de gaten en zorgen dat ze zich verstoppen, als ze zo’n vogel in de buurt zien. Ze zijn eigenlijk best slim, die kippen.
Al vinden ze het niet echt leuk en willen ze zodra het licht is hun hok uit, laat ik de diertjes allen vrij als ik in de buurt ben en over hun veiligheid kan waken.
Gelukkig snappen ze nu al dat ze, zodra het donker begint te worden het trappetje, bij hun hok, dat de naam KUKU Hotel (Swahili voor kip) heeft gekregen, op moeten. Het laatste stukje duw ik ze dan min of meer hun verblijf in, want dat gedeelte snappen ze nog niet.
Gelukkig hoef ik ze ’s nachts geen zorgen over de kippen te maken, ook ’s nachts zijn er kapers op de kust in de vorm van slangen en andere enge types, maar dan zitten ze veilig in het Kuku hotel.
Ze vreten als reigers en groeien als kool, dus ik hoop dat ik ze binnenkort met een gerust hart overdag vrij kan laten. Ik heb nog geen namen voor ze bedacht, maar dat komt vanzelf wel.
Inmiddels heb ik ook een wat oudere kip (ook Sudanees) aangeschaft, die als body guard kan functioneren, voor de kleintjes. Na wat kleine aanpassings problemen trippelen ze nu gedrieën
over het kamp.
Vandaag, 31 mei ga ik met de heli naar Juba om dan vervolgens 2 juni door te vliegen naar Entebbe om daar samen met Anita en Maria en Lau van een welverdiende vakantie te gaan genieten. Op 21 juni ben ik weer terug in Torit.
Dirk en Danny gaan, tijdens mijn afwezigheid voor de kippen zorgen en ik kan alleen maar hopen dat het allemaal goed gaat. (inshala) Ik hoop dat de kippen Anita en Catharina, vanuit de kippenhemel ook een oogje in het zeil houden.
Take care,
Ineke
Inmiddels zijn er drie maanden voorbij en zit ik op de helft van mijn missie.
Het is voor mij een geheel andere ervaring dan mijn vorige missie op Cyprus.
Wat vooral anders is, is het woon en leef gebeuren. Op Cyprus woonde ik in een gewoon huis, voorzien van keuken bad etc. Ook kon ik mij daar na werktijd vrij bewegen. Naar een café of restaurant gaan, reizen om iets van het land te zien, op visite gaan etc.
Hier is het leven beperkt tot het UN kamp, hier speelt alles zich af. Er is geen mogelijkheid om te reizen, behalve dan met de heli naar Juba. Ik zou niet weten wat er 50 km verderop ligt. Want het is niet toegestaan om daar heen te gaan. Voor alles moeten we een security clearance hebben en die worden niet aan ons verstrekt. De militairen (UNMO’S) hier op het kamp gaan wel regelmatig op Long range patrol, naar naburige dorpen. Zij voeren alleen observaties uit.
De reden dat wij hier in dit gebied niet voor worden ingezet, is dat men op dit moment geen noodzaak ziet om de politie uit naburige dorpen te ondersteunen/trainen.
Een LRP zou ook minimaal met twee voertuigen moeten worden uitgevoerd en ons wagenpark is niet zo uitgebreid en verkeerd ook niet in optimale staat. De wegen zijn erg slecht (ze hebben geen drempels, maar kuilen) en er is geen meter asfalt te vinden.
Tja dan rest het ons om het hier op het kamp dan maar huiselijk en gezellig te maken.
Vandaar dat we (ja ik ook) altijd blij zijn met een feestje of een ander verzetje
Ik denk dat ik daarom aan de kippen ben begonnen. Het kippenhok is klaar en sinds vrijdag zijn de kuikens hier. Ze zijn nog erg klein en er liggen een hoop gevaren voor hen op de loer.
De katten die meestal rond mijn container hangen (de hangkatten) laten de kuikens wel met rust, maar katten van het andere gedeelte van het kamp hebben niet zulke goede manieren.
Een aantal dagen geleden konden we nog net een van deze katten ervan overtuigen dat hij het kuiken los moest laten. Het diertje kwam met de schrik en een klein wondje in zijn
kippennek vrij.
Ook vliegen er roofvogels in de buurt van de kippen rond, klaar om ze op een onbewaakt ogenblik te grazen te nemen. Gelukkig hebben de kippen dit wel in de gaten en zorgen dat ze zich verstoppen, als ze zo’n vogel in de buurt zien. Ze zijn eigenlijk best slim, die kippen.
Al vinden ze het niet echt leuk en willen ze zodra het licht is hun hok uit, laat ik de diertjes allen vrij als ik in de buurt ben en over hun veiligheid kan waken.
Gelukkig snappen ze nu al dat ze, zodra het donker begint te worden het trappetje, bij hun hok, dat de naam KUKU Hotel (Swahili voor kip) heeft gekregen, op moeten. Het laatste stukje duw ik ze dan min of meer hun verblijf in, want dat gedeelte snappen ze nog niet.
Gelukkig hoef ik ze ’s nachts geen zorgen over de kippen te maken, ook ’s nachts zijn er kapers op de kust in de vorm van slangen en andere enge types, maar dan zitten ze veilig in het Kuku hotel.
Ze vreten als reigers en groeien als kool, dus ik hoop dat ik ze binnenkort met een gerust hart overdag vrij kan laten. Ik heb nog geen namen voor ze bedacht, maar dat komt vanzelf wel.
Inmiddels heb ik ook een wat oudere kip (ook Sudanees) aangeschaft, die als body guard kan functioneren, voor de kleintjes. Na wat kleine aanpassings problemen trippelen ze nu gedrieën
over het kamp.
Vandaag, 31 mei ga ik met de heli naar Juba om dan vervolgens 2 juni door te vliegen naar Entebbe om daar samen met Anita en Maria en Lau van een welverdiende vakantie te gaan genieten. Op 21 juni ben ik weer terug in Torit.
Dirk en Danny gaan, tijdens mijn afwezigheid voor de kippen zorgen en ik kan alleen maar hopen dat het allemaal goed gaat. (inshala) Ik hoop dat de kippen Anita en Catharina, vanuit de kippenhemel ook een oogje in het zeil houden.
Take care,
Ineke
-
31 Mei 2010 - 13:47
Ruud En Wilma:
Hallo Ineke
Fijn dat je toch een bezigheid gevonden hebt in het bewaken van de kloek en de kipjes.Hoef je de mensen niet te bewaken dan wel de diertjes Jammer dat deze missie wat tegenvalt ten aanzien van het werk .Ik hoop en dat zal ook wel dat je met Anita Maria en Lau mooie en fijne dagen zult hebben. Geniet ervan,Anita zal er erg naar uitkijken.dat weet ik haast wel zeker.Hartelijke groetjes Ruud en Wilma. -
01 Juni 2010 - 20:01
Ing En Hes:
Hoi meisie lekker weer helemaal bijgelezen.
Jammer van de chikkies joh.
Wel lekker tempje zo daar, hier is nog steeds dwalend len-tutje. Onze missie is pas weer 8 juli en daarna laatste aug.Veelste kort en altijd weer zin in.
Wijn niet gelukt..herkansing misschien.Veel werk aldaar dus rust maar lekker uit kan je je helemaal uitleven tzt.Liefs. -
03 Juni 2010 - 12:48
Jetty:
Hé Ineke,
Goed te lezen dat je daar zo voor je eigen draai hebt gezorgd. Super dat je straks(nu) vakantie hebt. Vele verhalen e.d uitwisselen met Anita en genieten van iets anders dan het kamp. Lieve meid, ik w8 nog steeds op het pakjes adres :-) Lieve goret, knuffel, JeeJee O, en hier is er inmiddels ook een zonnetje, dit w.e zelfs warm. Ik ga dan bij E lekker in de tuin zitten. xx -
07 Juni 2010 - 18:03
Fred Driessen:
Hoi Ineke,
Weer helemaal bij gelezen. Vorige week mijn "selectiegesprek" gehad met de mannen van DIPOL. Ik mag ook weg hoor, op zijn vroegst in 2012, misschien wel de 1e keer meteen naar Soedan. !!! Moet wel eerst een nog een assesment doen, maar ja daar zal het niet aan liggen denk ik dan. Hoop dat je kippen er dan nog zijn. Groeten, de coach
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
