Piece by Piece
Door: ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
03 Augustus 2010 | Soedan, Khartoem
Vrienden/innen,
Allereerst wil ik jullie hiervandaan een fijne vakantie toewensen, want ik begrijp inmiddels dat het leven in Nederland voor jullie ook gewoon doorgaat.
Ook hier in Sudan is het missie leven “gewoon” geworden, dat is ook een beetje de reden dat mijn verhalen wat minder frequent verschijnen. Het is ook niet de bedoeling dat het veel van hetzelfde gaat worden.
Daar ik niet langer weerstand kan bieden aan de dreigementen die ik inmiddels heb ontvangen, ben ik maar weer in het toetsenbord geklommen.
Het missie leven is ook afscheid nemen. Nu kan dat hier op vele manieren. Isaac ( die dagelijks de gevangenis in Torit bezocht) is enige tijd geleden door de UN overgeplaatst naar Juba. De reden hiervan is voor niemand duidelijk. Harm, ik en een nieuwe Noorse collega zijn samen met Isaac naar de kerkdienst in de gevangenis gegaan. Ondanks dat ik niet kerkelijk ben was het een heel bijzonder moment om daar met z'n allen bij elkaar te zijn. Het was net of religie, huidskleur, leeftijd, gedetineerd of politie mens even niet bestond. Ik zal dit moment en Isaac nooit vergeten.
Afscheid heb ik ook van mijn computer moeten nemen, die zichzelf, vanzelf alleen maar opstarte en ook weer afsloot, terwijl er een mededeling over het scherm flitste, die te snel ging om te kunnen lezen. Helaas staan al mijn foto's ook op deze computer.
Een van de kippen (het haantje) lag op een ochtend dood in het Kuku hotel. We hebben hem begraven onder de toekel die op het UN terrein gebouwd wordt. Met de andere twee, de grotere kip en het vrouwelijke kuiken gaat het goed. De grotere kip heeft inmiddels verkering met een van de hanen van de Banbats.
Drie collega's hebben een zogenaamde redeployment order ontvangen. Dit was naar aanleiding van een onderzoek over het verdwijnen van geld dat was bedoeld om aan voedsel voor de studenten te besteden. Elke student krijgt namelijk per lesdag een warme maaltijd, die door de Un betaald wordt.
De heren hadden zitten knoeien met de aantallen en zodoende vermoedelijk een aanzienlijk bedrag in hun eigen zak gestopt. Het was lastig om alle bewijsstukken boven tafel te krijgen, dit is ook maar gedeeltelijk gelukt. Daarom worden ze ook niet uit de organisatie getrapt, maar ergens op een andere teamsite in een andere functie weggestopt. Het is denk ik een kwestie van andere normen en waarden.
Dit is onze laatste week op de teamsite, maandag 9 augustus vliegen we naar Juba om met de uit check procedure te gaan beginnen. Die zal vermoedelijk vier dagen in beslag gaan nemen. De vrijdag daarop vertrekken we naar Khartoum om weer verder te gaan met deze procedure. Ook zal in deze periode de medal parade plaats vinden.
Piece by piece begint het afscheid nemen van Sudan dus.
Anita is al weer veilig terug in Nederland en is bezig om al haar ervaringen opgedaan in Uganda een plaats te geven. Ik weet zeker dat haar dit zal gaan lukken. De kinderen in Uganda zullen haar niet snel vergeten, want haar aanwezigheid daar heeft voor hen verschil gemaakt. Dat is denk ik waar het om gaat: verschil maken.
Ik kan niet met woorden beschrijven hoe trots ik op haar ben!
Greetz
Allereerst wil ik jullie hiervandaan een fijne vakantie toewensen, want ik begrijp inmiddels dat het leven in Nederland voor jullie ook gewoon doorgaat.
Ook hier in Sudan is het missie leven “gewoon” geworden, dat is ook een beetje de reden dat mijn verhalen wat minder frequent verschijnen. Het is ook niet de bedoeling dat het veel van hetzelfde gaat worden.
Daar ik niet langer weerstand kan bieden aan de dreigementen die ik inmiddels heb ontvangen, ben ik maar weer in het toetsenbord geklommen.
Het missie leven is ook afscheid nemen. Nu kan dat hier op vele manieren. Isaac ( die dagelijks de gevangenis in Torit bezocht) is enige tijd geleden door de UN overgeplaatst naar Juba. De reden hiervan is voor niemand duidelijk. Harm, ik en een nieuwe Noorse collega zijn samen met Isaac naar de kerkdienst in de gevangenis gegaan. Ondanks dat ik niet kerkelijk ben was het een heel bijzonder moment om daar met z'n allen bij elkaar te zijn. Het was net of religie, huidskleur, leeftijd, gedetineerd of politie mens even niet bestond. Ik zal dit moment en Isaac nooit vergeten.
Afscheid heb ik ook van mijn computer moeten nemen, die zichzelf, vanzelf alleen maar opstarte en ook weer afsloot, terwijl er een mededeling over het scherm flitste, die te snel ging om te kunnen lezen. Helaas staan al mijn foto's ook op deze computer.
Een van de kippen (het haantje) lag op een ochtend dood in het Kuku hotel. We hebben hem begraven onder de toekel die op het UN terrein gebouwd wordt. Met de andere twee, de grotere kip en het vrouwelijke kuiken gaat het goed. De grotere kip heeft inmiddels verkering met een van de hanen van de Banbats.
Drie collega's hebben een zogenaamde redeployment order ontvangen. Dit was naar aanleiding van een onderzoek over het verdwijnen van geld dat was bedoeld om aan voedsel voor de studenten te besteden. Elke student krijgt namelijk per lesdag een warme maaltijd, die door de Un betaald wordt.
De heren hadden zitten knoeien met de aantallen en zodoende vermoedelijk een aanzienlijk bedrag in hun eigen zak gestopt. Het was lastig om alle bewijsstukken boven tafel te krijgen, dit is ook maar gedeeltelijk gelukt. Daarom worden ze ook niet uit de organisatie getrapt, maar ergens op een andere teamsite in een andere functie weggestopt. Het is denk ik een kwestie van andere normen en waarden.
Dit is onze laatste week op de teamsite, maandag 9 augustus vliegen we naar Juba om met de uit check procedure te gaan beginnen. Die zal vermoedelijk vier dagen in beslag gaan nemen. De vrijdag daarop vertrekken we naar Khartoum om weer verder te gaan met deze procedure. Ook zal in deze periode de medal parade plaats vinden.
Piece by piece begint het afscheid nemen van Sudan dus.
Anita is al weer veilig terug in Nederland en is bezig om al haar ervaringen opgedaan in Uganda een plaats te geven. Ik weet zeker dat haar dit zal gaan lukken. De kinderen in Uganda zullen haar niet snel vergeten, want haar aanwezigheid daar heeft voor hen verschil gemaakt. Dat is denk ik waar het om gaat: verschil maken.
Ik kan niet met woorden beschrijven hoe trots ik op haar ben!
Greetz
-
03 Augustus 2010 - 13:32
Machteld:
Nou Ineke,
vreselijk van je kip (het haantje), het leven gaat niet over rozen.
Succes en veel plezier de laatste week!
groet, machteld -
03 Augustus 2010 - 14:54
Maria En Lau:
LIeve Ineke,
Wat heerlijk weer een stukje van je te ontvangen vanuit Soedan. Nou, we misten je verhalen echt en we missen jou ook. Goed dat je straks weer in Alkmaar bent en dat gaan we vieren.
Prachtig om de foto's te zien die je hebt meegestuurd.
En.... volgens mij heb je nog wel een en ander te vertellen, was er niets iets met een koe?
veel liefs van ons.
-
03 Augustus 2010 - 16:17
Ruud En WilmaEngelen:
Hallo Ineke blij weer wat van je te kunnen vernemen wat een leuke fotoserie van jou en Anita.Ja ook de missie van jullie team schiet ook al op.Anita had nog wel wat moeite om te wennen in jullie flatje in Alkmaar.We zien Anita met Lau en Maria op 14 aug bij Maria. Ineke ik moet ophouden want ik wordt net weggeroepen naar het hospice omdat er iemand is overleden.Hartelijke groetjes Wilma. -
03 Augustus 2010 - 16:35
Jetty:
Lieve Ineke,
Fijn en mooi om wat van je te lezen. Je ziet er goed uit en wijzer :-).
Nu idd afscheid nemen en weer wennen aan het binnenkort naar nl. gaan.
Anita=Kanjer. Op zeker.
Ineke=Kanjer. Ook op zeker.
Tot in nederland.LGJJ -
05 Augustus 2010 - 17:13
Alexandra En Hannie:
Hoi Liebe Ineke,
Geweldig hoe je op die foto kijkt met de titel "en bidden". Je gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen.
Veel sterkte met de afsluiting en kom goed naar huis naar je lief.
liefs van ons
Alexanrda en Hannie -
06 Augustus 2010 - 14:43
Elise:
Hey Ien
Nou blij dat je weer wat geschreven hebt! Tot gauw!
x -
08 Augustus 2010 - 17:02
Eric En Mieke:
Lieve Ineke,
Veel succes nog de laatste weken. Mooie verhalen en belevenissen. Veel sterkte met de overgang naar Nederland. Veel groeten uit Zwitserland waar wij nog een paar dagen vakantie vieren.
Eric en Mieke
-
10 Augustus 2010 - 18:06
Ellen:
Hey Ien,
Wat leuk weer wat van je te horen. Ik ben blij dat je het nog naar je zin hebt! Je komt al bijna weer terug joh. Wat gaat het toch hard. Succes nog eventjes daar en ik spreek je. X Ellen -
11 Augustus 2010 - 05:01
Marcel W:
Hey Ien,
Leuk stukkie en mooie foto's!!
Ik weet niet of het aan de foto's ligt maar eh.............je lijkt wel ouder geworden hahahahaha
Tot snel weer
groetjes Marcel -
11 Augustus 2010 - 09:18
Monique :
Ben blij als je ook weer veilig terug bent op Hollandse bodem! Anita is hier geweest bij mij in Zandvoort en was heel mooi om haar verhalen te horen, maar wil nog veel meer weten van alles wat jullie hebben meegemaakt daar. Hoop je heel gauw weer te zien Ien, en bij te kletsen met je. Ik heb ook leuke dingen mee gemaakt hier. En ga morgen een paar dagen naar Frankrijk toe, heb ik ook wel zin in. Ik wens je nog een paar mooie dagen toe en het is nu een kwestie van aftellen en dan ben je weer terug en kun je naar de febo rennen en je helemaal vol douwen met allemaal foute dingen :) Maar een broodje hollandse kaas en een glas melk zal er ook wel in glijden.
Dikke kus en take care!
Dag lieverd tot gauw
xxx
Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley