Herberg

Vrienden/innen

Na veel lange dagen in een leslokaal is het dan zover, we zijn klaar met de induction course.
Het was een opgave hoor al die presentaties, die voornamelijk bestonden uit het oplezen van een geprojecteerde tekst. Het was ook een beetje Jip en Janneke gehalte.
Ik realiseer me ook wel dat wij in Nederland best goed voorbereid zijn op een aantal zaken. In elk geval beter dan onze Samoa (afgekort natuurlijk al de soa tjes) collega’s. Zij zijn hier voor twee jaar geplaatst. Ze hebben geen medische voorbereiding gehad. Een van hen vroeg aan ons waar ze hun vaccinatie tegen Malaria konden halen. Ook zijn ze niet in het bezit van een muskietennet. Dat heb je in het zuiden toch echt wel nodig. Het aantal ziektes en beestje dat je hier op kunt lopen is best wel hoog.
De afgelopen dagen zijn er ook wat andere collega’s bij ons in de klas komen zitten, o.a. uit Ruwanda, Turkije, Croatie en wat Deenen. Er zijn er ook een aantal die ik niet meer heb terug gezien. We moesten elke dag in de ochtend en in de middag een attention sheet invullen, maar echt overzicht op de aanwezigen was er toch niet. Tijdens de eerste dagen zat en bleef iedereen braaf in de klas zitten, maar naar mate de cursus vorderde zag je regelmatig mensen tijdens de les verdwijnen (kan natuurlijk ook voor sanitaire stop zijn) of men kwam halverwege de les doodgemoedereerd binnen sloffen. Ach uiteindelijk maakt het waarschijnlijk ook niet uit.
Morgen, maandag dus vliegt iedereen uit naar de teamsite’s. Tenminste dat was de bedoeling. De UN zou de UN niet zijn als er niet honderdduizend formulieren ingevuld moeten worden.
Dat is natuurlijk ook wel een beetje logisch, om te weten wie, waar en op welk moment zit, of naartoe onderweg is. Echter er moet ook een formulier voor aanvraag van accommodatie ingevuld en ondertekend door een UN functionaris (in deel waar men naartoe afreist)
Hier in het Noordelijk gedeelte van Sudan valt het weekend op vrijdag en zaterdag. Voor het zuiden is het gewoon op zaterdag en zondag. Vandaag kwam men erachter dat de accommodatie formulieren nog niet getekend waren. Na veel geregel en getelefoneer kwam het toch nog goed………voor de meeste dan. Voor Harm, Dirk en mijzelf was geen plaats meer in de herberg, dus blijven we tot nader order in Khartoem.

Een aantal dagen geleden zijn we met z’n allen op bezoek geweest bij de Nederlandse ambassadeur. Het is een gedreven man die veel ervaring heeft met de Afrikaanse cultuur. Hij kon een duidelijk beeld schetsen van de huidige Sudanese situatie.

Een van de laatste lessen die we in de cursus hebben gehad ging over de lessen die wij moeten gaan verzorgen op onze team site’s. Ik kan jullie zeggen dat dit ook een uitdaging gaat worden.
We hebben mooie schema’s gezien over basis politie training, forensisch onderzoek, swat training, field training, management training, community police, recherche onderzoeken.
Feit is echter dat: de trainingen meestal onder een boom gegeven worden, de tolken vaak niet op komen dagen, er geen middelen zijn om mee te werken. Geen materiaal zoals pennen, schriften etc. 70% van de cursisten niet kunnen lezen en schrijven (dus die pennen en schriften heb je toch niets aan) de cursisten bestaan uit ex-rebellen of mensen uit het leger,
zij geen salaris ontvangen. De cursisten komen ook alleen opdagen als wij ze van een maaltijd voorzien.

Salam malaikum