Bagage leed en zwembadpret
Door: ineke
Blijf op de hoogte en volg Ineke
28 Februari 2010 | Soedan, Khartoem
Gisteren cursusdag was herhaling van de dag ervoor. Alleen andere docenten en andere inhoud. Werkwijze was wel hetzelfde.
Het begint al aardig te wennen allemaal.
Er zijn vele moderne restaurants in Khartoum waar goede maaltijden geserveerd worden. Zolang we hier zitten maken we daar dan ook gebruik van. Vanaf het Holland House naar restaurant en terug doen we meestal in een klein busje, of een Tuktuk.
Voor het instappen moet er over de prijs onderhandeld worden, dat is het spel.
Busjes en Tuktuks rijden er in diverse categorien rond. De een heeft een bijzonder fraai voertuig opgeleukt met bontrandjes, lampjes, lichtjes, slingers, bedenk het maar. De ander zijn voertuig ziet eruit of het elk moment uit elkaar kan vallen. Vol met deuken, los zittende banken, deuren die niet sluiten.
De bestuurders hebben een ding gemeen, ze zijn allemaal suicidaal.
Ondanks deze rijstijl zijn er (gelukkig) toch relatief weinig ongelukken.
Tja dan het bagageleed.....
Ik ga het kort houden. Als we afreizen naar onze teamsite, gaat dit per helicopter. We kunnen in verband met ruimte en gewicht 7 tot 10 kg aan goederen meenemen.
Hier moeten dus keuze's gemaakt worden. Men kan niet zeggen wanneer de rest van onze spullen op de teamsite afgeleverd gaan worden.
Ach soms lijken dingen die simpel zijn ingewikkeld en soms zijn ingewikkelde dingen simpel.
Vandaag is het eigenlijk een public holiday, maar omdat we ook verder moeten met de lesstof zouden we vanmorgen onze Engelse test gaan doen. Dus frisgewassen hebben wij ons naar het UN gebouw begeven.
Daar aangekomen bleek dat de stroom was uitgevallen. Hoe lang dit ging duren was onbekend. Naar de kantine en een bakkie.
Twee uur later was er nog steeds geen stroom, dus is er besloten dat we de test op een ander tijdstip gaan inhalen, met als gevolg dat sommmige van ons de rest van de dag vrij hadden. Een aantal anderen hebben zich met het transporteren van de bagage die vooruit gestuurd gaat worden bezig gehouden. (dank daarvoor)
Ik zat bij de gelukkigen die de rest van de dag vrij waren.
Gelukkig wist Dirk een Sudanese club, die ook over een zwembad beschikt. Gewapend met mijn enige overgebleven handdoek en bikini (die ik nog net uit een van mijn koffers kon grissen) naar de club, waar we heerlijk de middag, in de schaduw bij het zwembad hebben doorgebracht.
Zo kon ik ontspannen nog even de afgelopen week op me in laten werken.
Greetz
Ineke
Het begint al aardig te wennen allemaal.
Er zijn vele moderne restaurants in Khartoum waar goede maaltijden geserveerd worden. Zolang we hier zitten maken we daar dan ook gebruik van. Vanaf het Holland House naar restaurant en terug doen we meestal in een klein busje, of een Tuktuk.
Voor het instappen moet er over de prijs onderhandeld worden, dat is het spel.
Busjes en Tuktuks rijden er in diverse categorien rond. De een heeft een bijzonder fraai voertuig opgeleukt met bontrandjes, lampjes, lichtjes, slingers, bedenk het maar. De ander zijn voertuig ziet eruit of het elk moment uit elkaar kan vallen. Vol met deuken, los zittende banken, deuren die niet sluiten.
De bestuurders hebben een ding gemeen, ze zijn allemaal suicidaal.
Ondanks deze rijstijl zijn er (gelukkig) toch relatief weinig ongelukken.
Tja dan het bagageleed.....
Ik ga het kort houden. Als we afreizen naar onze teamsite, gaat dit per helicopter. We kunnen in verband met ruimte en gewicht 7 tot 10 kg aan goederen meenemen.
Hier moeten dus keuze's gemaakt worden. Men kan niet zeggen wanneer de rest van onze spullen op de teamsite afgeleverd gaan worden.
Ach soms lijken dingen die simpel zijn ingewikkeld en soms zijn ingewikkelde dingen simpel.
Vandaag is het eigenlijk een public holiday, maar omdat we ook verder moeten met de lesstof zouden we vanmorgen onze Engelse test gaan doen. Dus frisgewassen hebben wij ons naar het UN gebouw begeven.
Daar aangekomen bleek dat de stroom was uitgevallen. Hoe lang dit ging duren was onbekend. Naar de kantine en een bakkie.
Twee uur later was er nog steeds geen stroom, dus is er besloten dat we de test op een ander tijdstip gaan inhalen, met als gevolg dat sommmige van ons de rest van de dag vrij hadden. Een aantal anderen hebben zich met het transporteren van de bagage die vooruit gestuurd gaat worden bezig gehouden. (dank daarvoor)
Ik zat bij de gelukkigen die de rest van de dag vrij waren.
Gelukkig wist Dirk een Sudanese club, die ook over een zwembad beschikt. Gewapend met mijn enige overgebleven handdoek en bikini (die ik nog net uit een van mijn koffers kon grissen) naar de club, waar we heerlijk de middag, in de schaduw bij het zwembad hebben doorgebracht.
Zo kon ik ontspannen nog even de afgelopen week op me in laten werken.
Greetz
Ineke
-
01 Maart 2010 - 08:05
Jetty:
Ha Ineke,
Wat een ander leven daar hè. Vooral veel geduld nodig lijkt mij. Lekker dat je nog een duik hebt kunnen nemen. Hier kunnen we dat in de plassen water op straat. Wat een regen zeg.
Tot een volgende keer, lieve groet, Jetty -
01 Maart 2010 - 10:12
Inge H:
Hoi Ineke,
Leuk dat ik mee mag lezen met alles wat je gaat beleven. Veel succes daar en natuurlijk ook veel plezier.
Groeten uit Cyprus,
Inge -
02 Maart 2010 - 19:20
Uganda On Wheels Foundation:
hi hi, ik kan mij al helemaal voorstellen hoe jij tussen het verkeer door moet hobbelen. Das niets voor jou!
Zo te zien is het een heerlijk zwembad en een beetje ontspannen is niet verkeerd. Je maakt lange dagen en je hebt in die korte tijd al een hoop meegemaakt.
Hopelijk voor jou (en mij) kan je snel naar je eigen stekkie!
liefs,
Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley